Ռուբայթ

անգիր սովորի՛ր, գրի՛ր ընտրածդ ռուբայաթների վերլուծությունը, ձայնագրվի՛ր:


Անտառը թափում է իր սաղարթը,
Անտառում հատնում է ու վատնում,
Բայց նայի՛ր— ինչքա՜ն նա զվարթ է,
Ինչքան նո՜ր է— ու մի՛շտ անհատնում։

Չնայած, որ անտառում տերևները թափվում են, ծառեր են կտրում մարդիկ, բայց միևնույն է անտառը նոր է, զվարթ է։



Վերցնում ես քարը— մտածում ես.
«Հետքեր է կրում նա ջրի» —
Բայց չէ՞ որ այդ նո՛ւյն վայրկյանին հենց
Իմ վրա դու քո ձեռքը դրիր։

Քարը վերցնում ես և մտածում ես, որ ջրի հետքեր կան վրան, մեր վրա էլ մեր շրջապատն է հետքեր թողնում;