Ռուբայթ
անգիր սովորի՛ր, գրի՛ր ընտրածդ ռուբայաթների վերլուծությունը, ձայնագրվի՛ր: Անտառը թափում է իր սաղարթը, Անտառում հատնում է ու վատնում, Բայց նայի՛ր— ինչքա՜ն նա զվարթ է, Ինչքան նո՜ր է— ու մի՛շտ անհատնում։ Չնայած, որ անտառում տերևները թափվում են, ծառեր են կտրում մարդիկ, բայց միևնույն է անտառը նոր է, զվարթ է։ Վերցնում ես քարը— մտածում ես. «Հետքեր է կրում նա ջրի» — Բայց չէ՞ որ այդ նո՛ւյն վայրկյանին հենց Իմ վրա դու քո ձեռքը դրիր։ Քարը վերցնում ես և մտածում ես, որ ջրի հետքեր կան վրան, մեր վրա էլ մեր շրջապատն է հետքեր թողնում;